Reklama:

Ludzkie koronawirusy – rys historyczny, cz. 2

Ten tekst przeczytasz w 5 min.

Ludzkie koronawirusy – rys historyczny, cz. 2

shutterstock

Wirus

Koronawirusy po raz pierwszy opisane były w latach 60. XX wieku. Wywoływały one niewielkie objawy kliniczne, stąd zainteresowanie tą grupą wirusów było stosunkowo niewielkie. Sytuacja uległa jednak zmianie, kiedy koronawirus SARS-CoV wywołał epidemię na skalę światową. Kolejnym koronawirusem, który spowodował dużą śmiertelność, był MERS-CoV. Dzisiaj trwają badania nad skutecznymi środkami leczniczymi w odniesieniu do nowo odkrytego koronawirusa COVID-19.

Reklama:

Atak koronawirusa

Obraz koronawirusa jako patogenu wywołującego nieznaczne objawy uległ zmianie w listopadzie 2002 roku, kiedy to populacji ludzkiej przyszło zmierzyć się z epidemią wirusa SARS-CoV. Początek epidemii zlokalizowano w chińskiej prowincji Guangdong. Rozprzestrzeniający się w szybkim tempie wirus powodował niekiedy nawet masowe zakażenia, przekraczając kolejne granice. W ciągu zaledwie jednego sezonu wirus znajdował się w 37 krajach, w których łącznie stwierdzono 8273 przypadków zakażenia oraz 775 zgonów z powodu obecności koronawirusa w organizmie [1].

SARS został rozpoznany pod koniec lutego 2003 roku. WHO była głównym koordynatorem badań i prac nad walką z rozprzestrzeniającą się wówczas chorobą. Działania prowadzone były w ścisłej współpracy z organizacjami zdrowia w krajach dotkniętych chorobą, zapewniając wsparcie epidemiologiczne, kliniczne i logistyczne [2].

Zaledwie 8 miesięcy po wykryciu pierwszego przypadku WHO ogłosiła eradykację wirusa SARS-CoV, a nagły zanik wirusa specjaliści tłumaczą na dwa różne sposoby. Z jednej strony zakażenia koronawirusami mają charakter sezonowy – znacznie częściej i chętniej rozwijają się zimą oraz w okresie wczesnej wiosny, stąd zniknięcie wirusa w lipcu (5 lipca 2003 roku miało miejsce oświadczenie WHO), nie wydaje się być przypadkowe. Z drugiej strony wyrazistość objawów zakażenia jest na tyle duża, że zanim pacjent wejdzie w fazę ostrej choroby, możliwe jest zastosowanie odpowiednich środków zaradczych, zapobiegając tym samym rozprzestrzenianiu się wirusa, izolując chorego [1].

Nagłe pojawienie się wirusa spowodowało lawinę pytań odnośnie do jego pochodzenia. Na podstawie przeprowadzonych wówczas badań stwierdzono obecność wysokich zmian przeciwciał u osób zajmujących się handlem żywymi zwierzętami, a także zaobserwowano obecność wirusa w organizmach zwierząt, takich jak łuskany chińskie czy jenoty, które są przez Chińczyków wykorzystywane w celach konsumpcyjnych. Kolejne, pojedyncze przypadki zakażenia pojawiające się po epidemii nie były jednak podobne do wirusa, który wówczas panował. Wysnuto wówczas tezę o zdolnościach adaptacyjnych wirusa do komórek ludzkiego organizmu. SARS, oprócz objawów związanych bezpośrednio z układem oddechowym, znajdowany był także w organach wewnętrznych, takich jak nerki, wątroba czy jelita [1].

Przenosił się on drogą kropelkową, a w pierwszej kolejności atakował nabłonek migawkowy dróg oddechowych. Okres wylęgania choroby to czas od 2 do 10 dni, po którym następowało zapalenie płuc z rozsianym uszkodzeniem pęcherzyków płucnych, co w efekcie u niektórych pacjentów powodowało ciężkie uszkodzenie płuc oraz niewydolność oddechową [1].

HCoV-NL63 oraz HCoV-HKU1

W niedługim czasie po epidemii SARS odnotowano kolejne przypadki infekcji spowodowanych koronawirusami HCoV-NL63 oraz HCoV-HKU1. Kolejne dwa patogeny opisane zostały aż w 3 raportach pochodzących z Holandii (raporty były rozbieżne czasowo). Badanie próbek archiwalnych powala stwierdzić, że wirusy te obecne były w populacji od wielu lat [1].

MERS-CoV

W 2012 roku pojawiło się kolejny zagrożenie: odzwierzęcy wirus MERS-CoV. Dane zakażonych pacjentów wskazywały na ciężką chorobę, która w około 35% przypadków była śmiertelna. Zgodnie z danymi, jakie podaje WHO, do listopada 2014 roku, wirus MERS zdiagnozowano u 879 osób, z których 325 zmarło. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że zarówno MERS, jak i SARS to wirusy pochodzenia odzwierzęcego, a jedynym pytaniem, jakie wówczas sobie zadawano, było pytanie o transmisję wirusa ze zwierząt na ludzi. Niezależnie od hipotez wydawać by się mogło, że bezpośrednim powodem zakażenia jest kontakt człowieka ze zwierzęciem będącym nosicielem wirusa [1].

fot. panthermedia

MERS-CoV (Middle East Respiratory Syndrome Coronavirus) jest wirusem zaliczanym do tej samej grupy co SARS-CoV. Zdecydowanie największa ilość zachorowań była zarejestrowana na terenach Bilskiego Wschodu, a początkowe jego objawy to złe samopoczucie, gorączka, kaszel, kichanie, trudności w oddychaniu, bóle mięśniowe, a w niektórych przypadkach także biegunka. W toku dalszego rozwoju MERS prowadził do zapalenia płuc, niewydolności nerek, a w 30% przypadków do śmierci [3].

POWIĄZANE DYSKUSJE NA FORUM Z KATEGORII Gardło

narośl na tylniej ścianie gardła, guzki
Czy ktoś wie co to może być? Nowotwór? Mam wycięte migdałki, nawracające infekcje gardła oraz zatok. Od ok roku na tylniej ścianie gardła posiadam grudki, które się zwiększyły. Ta narośl po lewej str...
gość
Guz/krostka w gardle
Co to może być jak na zdjeciu
gość
Krosta, Grudka na Języku
Witam, od 2 tygodni utrzymuje mi się na języku widoczna gruda, nie sprawia bólu ani nie zmienia kształtu, jest wrażliwa na dotyk jak powstała struktura języka. Co to może być i jak się pozbyć? Z góry...
gość
Grudki na języku
Cześć czy ktoś wie co to za grudki na końcu języka?
gość
Słodki posmak po usunięciu migdałków
Witam, 12 dni temu miałem usunięte migdały podniebne, od trzech dni zacząłem jeść normalne posiłki i każdy ma słodki posmak, kawa smakuje dziwnie, szczególnie odczuwam to na bokach języka i na języku...
gość
Krostki na gardle
Wie ktoś może co to może być? Mam to od jakoś msc
Reklama:
Reklama: