Brodawczaki krtani u dzieci są strukturami patologicznymi, których silne tendencje do rozrostu powodują bezpośrednie zagrożenie dla drożności dróg oddechowych. Do zakażenia dochodzić może poprzez krew – w okresie ciąży lub w okresie okołoporodowym czy od zakażonej wirusem HPV matki. To właśnie zakażenie wirusowe odpowiedzialne jest powiem za pojawienie się brodawczaków u dzieci. Rozwój brodawczaka bywa bardzo nieprzewidywalny, stąd trudny jest sam proces leczenia, jednak w większości przypadków w okresie pokwitania mają one tendencje do samoistnego zaniku.
Budowa brodawczaka
Brodawczaki przyjmują postać przypominającą grona – rosną bowiem jako uszypułowane struktury o nierównej powierzchni pokrytej palczystymi wypustkami [2].
Badając zmiany pod kątem histologicznym, obserwuje się budowę bogato unaczynioną, łącznotkankową, a cała struktura otoczona jest nabłonkiem płaskim wielowarstwowym, który nie ma tendencji do rogowacenia. Jest to obraz, który nie różni się od brodawczaków występujących u dorosłych, jednak u osób dorosłych zauważa się zwiększoną tendencję do rogowacenia. Spontaniczna przemiana nie jest cechą brodawczaków pojawiających się u dzieci, chociaż w pojedynczych przypadkach obserwuje się tego typu transformacje. Przypadki te zauważono głównie u pacjentów, u których stosowana była radioterapia oraz w sytuacjach, kiedy nie dochodziło do zaniku brodawczaka w okresie pokwitania [1].
Umiejscowienie
Miejscem, w którym najczęściej obserwuje się brodawczaki u dzieci, jest krtań, zwykle w miejscach granicznych pomiędzy nabłonkiem wielowarstwowym płaskim a urzęsionym, czyli w przedsionku krtani, szparze nagłośni czy też w okolicy podgłośniowej. W przypadku dzieci, w około 30% przypadków, obserwuje się także tendencję do rozprzestrzeniania się brodawczaka poza krtań, kiedy to patologiczny stan atakuje okolice podniebienia, tchawicy oraz oskrzeli [1].
Skala problemu
Nie ma w zasadzie ograniczenia wiekowego dotyczącego pojawienia się brodawczaków. Mogą one bowiem atakować w wieku niemowlęcym, a nawet noworodki, choć rozwój zmian obserwuje się także w przedziale pomiędzy 2. a 3. rokiem życia dziecka, a aż 75% przypadków zdiagnozowanych zostaje przez ukończeniem 5 lat. Zapadalność szacowana jest na mniej więcej 3,6-4,3 na 100000 urodzonych dzieci. Epidemiologiczny punkt widzenia zakłada duże znaczenie wieku zachorowania – dzieci, u których brodawczak pojawił się przed 3. rokiem życia, mogą spodziewać się częstszych nawrotów i większej ilości interwencji chirurgicznych [1].
Leczenie
Leczenie za pomocą lasera (mechaniczne usuwanie) jest metodą o wysokiej skuteczności w przypadku brodawczaka (czyli w sytuacji usunięcia zmiany), jednak ten rodzaj terapii nie ma wpływu ani na biologię brodawczaka, ani na mechanizm zakażenia, stąd tendencje do nawrotów. Pierwsze informacje o zastosowaniu leków przeciwwirusowych drogą dożylną były obiecujące, jednak efektywność terapii okazała się mocno ograniczona. W literaturze opisywano także przypadki dotkankowego podawania leków i ta metoda wykazała wysoką skuteczność, nawet w 10-letniej perspektywie.
Wnioskiem tego specjaliści rozważają uzupełnienie laserowego (mechanicznego) usunięcia zmian podaniem leków przeciwwirusowych jako metodę bezpieczną dla pacjenta, która pozwala uniknąć wielonarządowych powikłań, jak to zdarzało się w przypadkach podawania bardzo dużych dawek leków przeciwwirusowych ogólnie [2].
